Ik heb deze site gemaakt voor de mensen die zoals ik zich niet of niet meer op hun plaats voelen in deze wereld.

 

Ik heb sinds kleins af aan mij eigenlijk nooit op mijn plaats gevoelt, ik voelde me niet zoals iedereen, maar ik wou er wel bij horen.

 

Ik begreep mijn ouders niet,  ze dronken, rookten, gingen uit, waren er ziek van...

 

Ik ging heel vaak met hun mee, ik herrinner mezelf nog wandelend met een vriendin van mijn moeder die ik aan het troosten was omdat ze te veel had gedronken en ik was met haar buiten gegaan omdat ze zo ziek was.

 

Toen ik tiener werd ging ik natuurlijk mee met mijn vriendinnen, ik er wou absoluut bij zijn, maar ik voelde me helemaal niet goed in die situatie, toch ben ik ook gaan drinken, roken, maar heel vlug zei ik tegen mezelf, nee, dit gaat niet, dit wil ik niet.

 

Het probleem was dat ik nooit gelukkig was, ik kon het geluk maar niet vinden. Ik had mijn uiterste best gedaan om een fijne dochter te zijn voor mijn ouders, maar ze keken niet naar me om, "ZE LEEFDEN HUN LEVEN" zijn uiteindelijk gescheiden en ik werd te veel in hun niewe familiale situatie waarin "ZE HUN LEVEN LEIDDEN"

Maar dan NOG zei ik tegen mezelf,  OK als ze maar gelukkig zijn, dan ben ik het ook.

 

Ik ben bij mijn grootmoeder gaan wonen, ZIJ LEEFDE VOOR HAAR EN VOOR MIJ,  daar voelde ik me fijn. Ik mocht gaan slapen wanneer ik wilde, doen wat ik wou en ik deed dit steeds met alle respect voor haar. Ik kwam altijd een uur eerder thuis dan wat ik met haar afsprak. We gingen vaak een stukje eten. Ze is nu 97 jaar en ik ga haar 2x per week bezoeken en telkens zegt ze mij dat het de mooiste tijd was toen  ik bij haar woonde. Ik heb hierover veel nagedacht en ben tot de vaststelling gekomen dat mijn grootmoeder ook heel veel van haaarzelf hield!!!

 

Natuurlijk moest ik zoals al mijn vriendinnen aan een vriend geraken. Alhoewel ik diep inmezelf voelde dat ik dat niet echt nodig had.

Zo ben ik op mijn 15de op mijn echtgenoot gevallen. Ik vond hem OK, hij was 25 en ik had geen zin om verder te zoeken, ik stelde me

niet de vraag, is hij wel ok voor jou?

 

Ik dacht iedereen is lief, niemand wil me slecht doen, niemand wil voordelen uit me halen. Op mijn 19 de ben ik gaan

samenwonen. Maar heel vlug voelde ik me weer niet, wat ik verwachtte. Maar ik maakte er het beste van . Ik voelde echt dat ik

voor hem leefde, zoals ik voor mijn ouders heb geleeft, ik maakte lekkere gerechten klaar, mijn appartement was een spiegel,

ik nodigde ouders , schoonouders , vrienden van hem uit. De perfecte huisvrouw, maar hij  leefde "ZIJN LEVEN" En ik was leeg....

OK, als hij maar gelukkig is....,

 

Wat is de logische weg? Een huis kopen natuurlijk!!! Huis gekocht.

 

En wat volgt er daarna kinderen, ik wou twee jongens, en ik heb ze gekregen. En weten jullie wat mijn man bleef maar verder

ZIJN LEVEN LEVEN..

 

Maar dat was niet erg wat ik had mijn 2 schatjes!!!

 

De schatjes werden groot en "LEEFDEN HUN LEVEN"  en ik bleef maar verder  leven voor hun, ik deed mijn best, ik gaf hun fruit,

gezond eten, ik ging met hun zwemmen, fietsen, wat een saaie  moeder was ik want het was veel leuker  chips te eten,

TV te kijken en met CALL OF DUTY " te spelen. Maar ik deed maar verder, ik maakte er het beste van. Het huis was wel vaak leeg, ze werden autonoom

en gingen spelen, slapen bij vriendjes. Dit is allemaal normaal, het probleem is dat ik leefde voor anderen, maar geen liefde had voor me zelf en zo dus ook geen levensdoel had, want ik dacht dat mijn levensdoel mijn kinderen waren...

 

Wat gebeurd er dan....

 

Je gaat op zoek naar iemand anders die van je zou willen houden, en dat gaat heel makkelijk, en  er zijn mannen genoeg...

Ik werd verliefd.....

 

En nu kan je de rest zelf invullen.....

 

Je begint terug opnieuw, je leeft voor hem en "HIJ LEEFT ZIJN LEVEN"

 

Maar jij weet nog altijd niet hoe je LEVEN TE LEVEN.

 

Je maakt deel uit van een groep mensen die "HYPER GEVOELIG " zijn.

 

Maar HOE KAN IK ZIN GEVEN AAN MIJN LEVEN ?

 

Waarom kan ik niet zijn zoals al die mensen rondom mij die voorzich zelf leven.

 

OMDAT JE DE LIEFDE VOOR JEZELF NIET TOELAAT !!!

 

Wanneer je je eigen liefhebt, ga je de mensen rondom je veel beter begrijpen,

 

en van ze houden met hun gebreken.

 

 

BEN JE BEREID EINDELIJK JE LEVEN TE LEIDEN?

 

 

Je als een vis in het water te voelen?

 

VOLG ME...